Onderwijs in Zuid-Afrika.. een wereld van verschil

Gisteren gingen we voor de eerste keer naar de 'Klapmuts Primary school'.
De dag begint er om tien voor acht, dan komen alle leerkrachten samen in de leraarskamers. Eén leerkracht leest het gebed voor en nadien zegt de directeur - mnr. Ron Frans - nog een kort woordje.
Mnr. Frans is een zeer aangename man die duidelijk veel over heeft voor zijn school en de leerlingen. We stelden ons kort voor en kregen daarna een rondleiding op de school. Ruth en Sien kregen hun mentor toegewezen bij de kleuterklassen (grade R), Tom werd geparkeerd op de ICT-dienst en ik volg nu een klas uit grade 6, 6A. Een klas die bestaat uit meer dan 40 jongens en meisjes!

Klas 6A

Het is wel spijtig dat we net deze periode op de school staan, de hoogste klassen hebben nu examens. Mijn dag begon dus met 2,5 uur ‘observeren’ tijdens een examen. Ik heb al geleerd dat je hier vooral veel moet vragen en initiatief nemen als je iets wil doen. Daarop nam ik de spreekwoordelijke koe bij de hoorns en vroeg aan mvr. Bonze (leerkracht Afrikaans) of ik kon helpen met verbeterwerk.
De bekende brede Afrikaanse glimlach verscheen op haar gezicht! Ze stond blijkbaar hopeloos achter met haar verbeterwerk. Ik kreeg een dik pak examens en de verbetersleutel en begon aan een verbetermarathon. Natuurlijk moest ik soms iets vragen aan mvr. Bonze, ik begreep niet alle antwoorden, maar het ging steeds vlotter en haar stapel examens daalde zienderogen!
Ook al is mijn Afrikaans nu nog maar op hetzelfde niveau als een Engelssprekende Fransman, toch kon ik de meeste antwoorden wel lezen. Maar bij sommige antwoorden kreeg ik meer het gevoel een raadsel op te lossen dan een antwoord te ontcijferen. Toen ik hulp vroeg aan mvr. Bonze, vertelde ze me dat dit examens waren van leerlingen die hopeloos achterliepen. Ze konden niet lezen en spraken ook heel slecht. Mvr. Bonze legde uit dat ze tijdens de lessen Afrikaans apart werkten in een bundeltje waarin ze leerden schrijven. Wanneer de andere leerlingen spreekopdrachten deden, moesten ze wel luisteren.

Een logische vraag die dan in mijn lichtjes verbrande hoofd opkomt is: ‘Hoe maken deze leerlingen dan examens?’ Op deze vraag zou ik snel antwoord krijgen.

Na de examens gaan de leerlingen niet naar huis maar volgen ze nog enkele lessen, zij het op kortere periodes.
Daar stond ik dan met mijn lessenrooster, er klopte niets meer van de planning… Niemand vond het ook nodig om de veranderingen aan mij uit te leggen. Een beetje zelfstandigheid is hier wel nodig! Ik probeerde zo goed als mogelijk vragen te stellen aan de leerlingen en het rooster te begrijpen. Spijtig genoeg verstonden ze me niet goed.
Dit losten we op door handen en voeten te gebruiken en zo elkaar toch te begrijpen. Voor de zekerheid koos ik één meisje dat een herkenbaar haarlint in had, haar volgde ik dan.

Een normale lesdag bestaat hier uit 8 lesblokken. De nadruk ligt op Afrikaans en wiskunde. Daarnaast krijgen ze ‘sosiale wetenskappen’ en ‘tegnologie’.

Het vak ‘Sosiale wetenskappen’ bestaat uit geschiedenis en aardrijkskunde.
Voor mij stond een kolossale man, genaamd meneer Jass (spreekt uit als mister Jazz, nice!). Zoals alle leerkrachten hier is hij zeer kordaat tegen zijn leerlingen.
Dit is toch een groot verschil met onze Belgische manier van lesgeven. Ze zijn hier zeer streng voor de leerlingen en schuwen de lat niet wanneer een leerling echt lastig is.
Aan de andere kant kan ik dit niet veroordelen. Het is ook een hele andere cultuur dan die van ons.
De kinderen hebben soms ook wel een kordate aanpak nodig. Ze komen bijna allemaal uit de naburige township en krijgen daar heel weinig structuur of opvoeding. De school is voor hen de enige plek waar ze dit wel krijgen.

Ik wil proberen tijdens mijn lesgeven te laten zien dat het ook op een andere manier kan, ik ga werken met een beloningssysteem. Het wordt afwachten hoe dit uitdraait maar dit kan alleen maar leerrijk worden.

Dit brengt me ineens bij mijn lessen. Zoals ik al zei, ben ik hier echt tijdens de verkeerde periode aangekomen. Ik kan de komende twee wekend geen les geven omdat de leerlingen bezig zijn met studeren en examens maken. De leerkrachten werken nu ook vooral de leerstof af.
Maar na de vakantieweek mag ik wel les geven! Ik zal tijdens de twee weken aardrijkskunde geven aan de hele zesde graad! 

Mnr. Jass begeleidt me heel goed, ik kreeg al verschillende handleidingen mee die ik mag bijhouden tot de laatste dag van mijn stage. Samen maakten we een planning van de voorziene leerstof. Ik kijk er enorm naar uit om hier les te geven!

Dit betekent ook dat ik de komende twee weken niet veel kan doen in de school. Weer heb ik de spreekwoordelijke koe bij de hoorns genomen en werk gezocht.
Tijdens wiskunde begeleid ik de zwakkere leerlingen extra, bij aardrijkskunde probeer ik extra uitleg te geven bij opdrachten, ik help de leerkrachten met verbeteren en gisteren heb Tom en ik zelfs boeken geschikt in de bibliotheek. Ook mochten we de personeelsvergadering bijwonen.
Het is vooral een kwestie van zelf initiatief nemen en je hulp aanbieden, dit wordt steeds geapprecieerd door de leerkrachten.

Ik heb ook al enkele boeiende gesprekken gehad met de leerkrachten. Lesgeven is hier niet altijd even gemakkelijk. Ze moeten hier enorm veel theorie op korte tijd zien, dit is natuurlijk nefast voor de kwaliteit van de lessen. De trage leerlingen haken af, dit is dan ook te zien in hun resultaten. De leerlingen die niet kunnen lezen hebben natuurlijk een groot probleem. Mnr. Myburgh (leerkracht tegnologie) liet mij enkele examens inkijken van deze leerlingen. Zij antwoorden volledig naast de kwestie en scoren amper punten.

Voor de leerkrachten is het zeer moeilijk om elke dag energie in hun lessen te steken omdat het zelden resulteert in een mooi resultaat waarop de leerlingen en leerkrachten trots kunnen zijn.

De leerkrachten van deze school verdienen enorm veel respect voor het werk dat ze hier elke dag doen!

Morgen heb ik een afspraak met mnr. Frans over mijn Noord- Zuidproject. Ik ga hem uitleggen wat ik in België heb gedaan en wat ik nu in zijn school wil doen.

Voor diegene die mijn project nog niet kennen:
De leerlingen van 3IW (GTI Beveren) hebben Zuid-Afrika leren kennen door Xerte (via deze link kan je zelf het Xerte leerpad bekijken: http://194.7.157.205/moodle/xertetoolkits/play.php?template_id=9658), boeken en internet. Ze verdiepten zich in verschillende thema’s zoals eten, muziek en taal. Daarna schreven ze verschillende soorten gedichten (voorbeeld: een elfje, een rondeel of een naamgedicht) over dit thema. 

En ik moet toegeven, er zijn heel mooie gedichten gemaakt! De leerlingen maakten daarna een affiche voor hun gedicht.
Na een bezoekje aan het kopiecenter, hangen ze nu -hopelijk- al te pronken in de klassen.

Klas 3IW

Nu is het de bedoeling dat de leerlingen hier hetzelfde doen. Maar in plaats van info op te zoeken zullen ze vragen stellen aan de leerlingen van 3IW. Zij beantwoorden die dan en zo kunnen de Zuid-Afrikaanse leerlingen ook gedichten schrijven. 

Ook hoop ik dat ik een videoboodschap van de Belgische leerlingen kan laten zien in mijn klasje hier.
Ik hoop op deze manier de vooroordelen van elke kant bij te sturen en een beetje te sensibiliseren.

Ik hoop hiermee volgende week te kunnen starten zodat ik die dagen nuttig kan invullen.

Ik houd jullie op de hoogte!